Amiral Cem Çakmak’a Mektup

 

Amiral Cem Çakmak’a Mektup

Değerli Kardeşim Cem,

Aramızdan ayrıldığından bu yana tam 4 yıl geçti. Seninle son olarak 7 Şubat 2015 tarihinde Ankara/GATA’daki tedavin sırasında görüşmüştük. Hastane odanda karşılıklı konuşma ve dertleşme fırsatı bulmuştuk. Bana 22 Şubat 2010 Pazartesi günü, NTV sabah haberleri ile başlayan o rezil günü hatırlatmıştın. ‘’Efendim neydi o gün yahu ? Alçaklar ikimizi nasıl da Hasdal’a gönderdi’’ demiştin. Evet Cem, o sabah ana akım medya, Samanyolu TV kanalının rehberliğinde büyük bir şenlikle Balyoz Kumpasını ekranlardan adeta kusuyordu. Camiler bombalanacak, kendi uçağımızı düşürecek, Ege’de Yunanistan ile savaş çıkaracaktık. Bu kadar büyük yalanlara nasıl inandılar? Canlı yayınlarda nasıl da ballandırarak, coşku içinde ağızlarından köpük saçarak bizlere saldırdılar?

Biliyor musun ? Hala o kanallara bakmıyorum. Verdikleri haberler doğru olsa bile, inanmak gelmiyor içimden. Her haber programında Deniz Kuvvetleri başta olmak üzere Silahlı Kuvvetlere hançer sapladılar. Gündüzleri doymadılar. Akşam tartışma programlarında daha azgın, daha arsız saldırdılar. Hapiste iken bile saldırdılar. İkimizi de üzen, o ağzı salyalı FETÖ militanlarından çok, güce biat ederek o arsızlarla kavgaya girmeyi, mücadele etmeyi reddeden ancak ağızlarından çıkan on kelimenin yarısı Mustafa Kemal olan korkaklardı. FETÖ ve ortakları zaten Türkiye ve Mustafa Kemal düşmanlarıydı. Ama ya susanlar. Savaşa girmeyenler. FETÖ’ye dolaylı ve doğrudan destek verenler? Onlar, sivilleşiyoruz, Ergenekon üzerinden topluma baskı kuran vesayet rejimini yok ediyoruz söylemleri ile aslında ABD tarafından kurgulanan büyük bir senaryonun asli oyuncuları olarak 15 Temmuz 2016’nın eli ve aklı kanlı  kadrolarına yer açtılar. En basiretsiz hatta ehliyetsiz FETÖ’cüler amirallik, komodorluk ve gemi komutanlığı gibi kritik makam ve rütbelere getirildiler. Sorumlu mevkidekiler, FETÖ üzerinden toplumda yaygınlaştırılan  ABD korkusu ile eylemsizlik içine girdiler. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın, günlük yaşam felsefeleriydi.

Sana hastane odanda 21 Ağustos 2011 günü Silivri Çadır Mahkemesinde FETÖ hainlerinin oluşturduğu mahkeme heyetine tokat gibi savurduğun o muhteşem sözleri hatırlatmıştım. Henüz 15 Temmuz rezaletine 1. 5 yıl vardı. Ne sen, ne ben, bu alçakların kendi milletine, kendi ordu ve donanmasına ateş açacağını tahmin etmiyordu. Silivri’de şöyle demiştim: "Hainlik ve ihanetin odağı olan, dış mihraklara uşaklık eden şerefsizlere sesleniyorum. Bu salondaki koltuklara oturacaksınız ve vatana ihanet ile yargılanacaksınız. Bundan kaçışınız asla mümkün değildir." Cem, bu sözleri o gün kaç kişi söyleyebilirdi? Nasıl bir yürek; nasıl bir akıl; nasıl bir ruh sana bu sözleri söyletti? O gün Hasdal’daki koğuşumuza döndüğümüzde yan yana olan ranzalarımızda gece boyunca o günün muhasebesini yapmıştık. Sana ‘’ Cem, bugün cesaretin ve duruşunla tarihe geçtin. O günler gelir veya  gelmez; ama önemli olan bu sözlerin sarf edilmiş olmasıdır. Mustafa Kemal’in Amirali olduğunu ispat ettin. Seninle gurur duyuyoruz.’’ demiştim.

Bazı  telefon konuşmalarından ya da açık/kapalı görüşlerden sonra koğuşa sinirli gelişlerini hatırlıyorum. Son görev yerin olan Aksaz, Güney Görev Grup Komutanlığındaki şerefsiz FETÖ’cülerin yaptıklarına ayrı;  Deniz Kuvvetlerinin Meclis Onayı olmadan Libya müdahalesine ayrı; Doğu Akdeniz’de arsız Rumların hamlelerine kayıtsız kalanlara ayrı sinirlenirdin. Bazen saatlerce tartışırdık. Başlangıçta ne güzel sigara içmezdin. Sonra başladın. FETÖ nefretini içine çektiğin sigaradan anlardım. ‘’Oğlum çekme şunu içine’’ derdik. Soner Polat, Semih Çetin ve Fikret Güneş Amiraller de bana destek olurdu. Az mı yalvardık sana. ‘’Bırak şu zıkkımı Cem! ‘’Diye.

Hapishanede yazdığım bütün kitaplarda senin çok emeğin oldu. Kitap mülakatlarımız bana büyük destek sağladı. Kardak Krizi, Akdeniz  Kalkanı, Uzun Ufuk, Malezya Ataşelik dönemin, BLACKSEFOR,  Karadeniz Uyumu...daha ne konular. Ama en unutamadığım Silivri’de yazdığın şiir kitabında  Rengin ile bana yazdığın o muhteşem şiir sürpriziydi. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Bir şeyle karşılık vermeliydim. O dönemde hapishane ortamında bulabildiğim malzemeler ile yaptığım filika modelini tamamlayıp senin koğuşuna göndermiştim. Yazdığım notta, bir gün senle böyle bir yelkenli filikada Marmaris/Aksaz’da denize çıkmayı hayal ediyorum demiştim.

Cem, bugün Aksaz’da, Doğu Akdeniz’deki Mavi Vatanın kalesinde, senin ruhun, bembeyaz bir yelkenlide Yılan Adasını bordalayıp 135 rotasında Kıbrıs etrafındaki sondaj ve delme sahalarımıza  giden firkateynlere, hücumbotlara ve denizaltılara yol gösteriyor. Baf batısında, Mavi Vatan dibine bayrak diken Fatih ile  Karpas güneyine ilerleyen Yavuz sondaj gemimizin; Barbaros ve Oruçreis isimli sismik araştırma gemilerimizin güvertesinde güven içinde dolaşan her Türk’ün kalbine ve ruhuna güven veren savaş gemilerimizin pruvasını aydınlatıyorsun.

Cem, bugün senin ruhun, uğrunda hapis yattığın Akdeniz Kalkanı harekatının tarihsel var oluş nedenine,  yani Mavi Vatan refleksine hayat veriyor. Bu öyle bir refleks ki savaş gemilerimizin pervanelerini sonsuza dek döndürecek; donanma ateş gücümüzü gereken yer ve zamanda Mavi Vatan uğruna kullanmaya hazır edecektir.

Cem, bugün senin ruhun, 21 Ağustos 2011’de söylediğin o muhteşem öngörünün değişik mahkemelerde devam eden FETÖ yargılamalarında, sadece mahkeme salonunun üzerinde değil, hala yargılanmayı bekleyen ancak siyasi saikler ve korkaklık nedeni ile yargılanma süreci geciktirilen veya bir türlü başlatılamayan  hain alçaklar üzerinde Domokles’in kılıcı olarak sallanmaya devam ediyor. O ruhun ve o kılıcın kaybolacağını sananları uyaralım. Bu topraklarda Mustafa Kemal ruhu asla yenilmez. Gücünü ihanet ve emperyalizmden alan kötüler, devlet düşmanlrı sonunda mutlaka kaybetmişlerdir. Kaybedeceklerdir.

Cem, Aziz hatıran önünde takdir, vefa ve saygı ile eğiliyorum.